Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Łańcucie

WYROK NAKAZOWY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Łańcucie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca – Sędzia Sądu Rejonowego Iwona Waltoś - Cioch

Protokolant – K. Ś.

bez udziału stron

po rozpoznaniu dnia 19 maja 2016r. na posiedzeniu w postępowaniu nakazowym

sprawy z oskarżenia Komendy Powiatowej Policji w Ł.

przeciwko R. W.
synowi S. i J. z domu M.

urodzonemu (...) w Ż.

obwinionemu o to, że:

w dniu 14.03.2016 r. około godziny 12:20 w m. K., kierował samochodem osobowym m-ki O. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, będąc w stanie po użyciu alkoholu I – 0,10 mg/l, II – 0,07 mg/l, III – 0,00 mg/l, alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o wykroczenie z art. 87 § 1 kw

I /. u z n a j e obwinionego R. W. za winnego popełnienia czynu zarzucanego wnioskiem o ukaranie, wyżej w wyroku opisanego, a stanowiącego wykroczenie z art. 87 § 1 kw i za to:

na podstawie art. 87 § 1 kw

w y m i e r z a mu karę grzywny w wysokości 400,00 zł ( czterysta złotych 00/100 ),

II/. na podstawie art. 87 § 3 kw w zw. z art. 29 § 1 i § 2 kw o r z e k a w stosunku
do obwinionego R. W. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym na okres 6 ( sześciu ) miesięcy,

III/. na podstawie art. 29 § 3 kw z a l i c z a obwinionemu R. W.
na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 14.03.2016 r. do daty prawomocności niniejszego wyroku,

IV/. na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpow i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. - o opłatach w sprawach karnych z w a l n i a obwinionego R. W., w całości, z obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa opłaty sądowej, zaś wydatkami poniesionymi od chwili wszczęcia postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sędzia

POUCZENIE

1.  Sąd na posiedzeniu może wydać wyrok nakazowy w sprawach o wykroczenia, w których wystarczające jest wymierzenie nagany, grzywny albo kary ograniczenia wolności. Sąd orzeka bez udziału stron. Orzekanie w postępowaniu nakazowym może nastąpić, jeżeli okoliczności czynu i wina obwinionego nie budzą wątpliwości. Wydając wyrok nakazowy, sąd uznaje za ujawnione dowody dołączone do wniosku o ukaranie. Wyrokiem nakazowym można orzec również środek karny (art. 93 § 1-3 k.p.w.). ^b)

2.  Postępowanie nakazowe jest niedopuszczalne, gdy obwiniony / obwiniony jest głuchy / głucha, niemy / niema lub niewidomy / niewidoma; zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego / jej poczytalności (art. 93 § 4 k.p.w.).

3.  Obwiniony / obwiniona i oskarżyciel ma prawo wniesienia sprzeciwu do sądu, który wydał wyrok nakazowy, w terminie zawitym 7 (siedmiu) dni od doręczenia tego wyroku (art. 506 § 1 k.p.k. w zw. z art. 94 § 1 k.p.w.).

Czynność procesowa dokonana po upływie terminu zawitego jest bezskuteczna (art. 122 § 1 k.p.k. w zw. z art. 38 § 1 k.p.w.).

Do biegu terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia (art. 123 § 1 i 3 k.p.k. w zw. z art. 38 § 1 k.p.w.).

Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku morskiego – kapitanowi statku (art. 124 k.p.k w zw. z art. 38 § 1 k.p.w..).

Jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 (siedmiu) dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana; to samo stosuje się do osób nie będących stronami (art. 126 § 1 k.p.k. w zw. z art. 38 § 1 k.p.w.).

4.  Prezes sądu odmówi przyjęcia sprzeciwu, jeżeli sprzeciw zostanie wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną (art. 506 § 2 k.p.k. w zw. z art. 94 § 1 k.p.w.).

5.  W razie wniesienia sprzeciwu wyrok nakazowy traci moc; sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych (art. 506 § 3 k.p.k. w zw. z art. 94 § 1 k.p.w.).

6.  Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej (art. 506 § 5 k.p.k. w zw. z art. 94 § 1 k.p.w.).

7.  Sąd rozpoznający sprawę po wniesieniu sprzeciwu nie jest związany treścią wyroku nakazowego, który utracił moc (art. 506 § 6 k.p.k. w zw. z art. 94 § 1 k.p.w.).

8.  Wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, staje się prawomocny (art. 94 § 3 k.p.w.).

9.  (inne informacje wskazane przez sąd, nieuwzględnione w pkt 1-8) ^b)

Wyjaśnienie:

W treści pouczenia, w nawiasach wskazano między innymi podstawę prawną danego twierdzenia; użyty skrót „k.p.k.” oznacza ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, której tekst został zamieszczony w Dzienniku Ustaw z 1997 r. Nr 89, poz. 555 i niektórych Dziennikach opublikowanych później; skrót „k.p.w.” oznacza ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, której tekst został zamieszczony w Dzienniku Ustaw z 2013 r. poz. 395 oraz niektórych Dziennikach opublikowanych później

a)  stosuje się w sprawach o przestępstwa, z wyłączeniem spraw o przestępstwa skarbowe

uwzględnia się, o ile sąd tak postanowi